همه چیز درباره قهوه گینه نو
راهنمای کامل خرید قهوه گینه نو: تاریخچه، مناطق قهوه خیز، انواع طعم ها
پاپوآ گینه نو سرزمینی است که به دلیل آب‌های اقیانوسی شفاف، صخره‌های مرجانی خیره‌کننده و جنگل‌های بارانی متراکم شهرت دارد. چشم انداز متنوع این کشور آن را برای پرورش انواع محصولات از جمله موز، پاپایا و البته قهوه ایده آل می کند! با این حال، با وجود شرایط رشد ایده آل، پاپوآ گینه نو تنها 1٪ از قهوه جهان را تشکیل می دهد، اما 40٪ از درآمد جمعیت را تشکیل می دهد و آن را به یک کالای بسیار مهم در جزیره تبدیل می کند. به خواندن ادامه دهید تا تمام آنچه را که باید در مورد قهوه پاپوآ گینه نو بدانید، از جمله مشکلاتی که برای تولیدکنندگان قهوه در این جزیره پیش آمده و طعم هایی که می توانید انتظار داشته باشید، بدانید.
کشور گینه نو
مملکت مستقل پاپوآ گینهٔ نو کشوری مشترک المنافع است که در اقیانوس آرام، قارهٔ اقیانوسیه و گینه نو قرار دارد. پایتخت آن بندر مورسبی است که در ساحل جنوب شرق کشور واقع شده‌است. منطقه پاپوا گینه نو از سال ۱۹۰۶ تحت سلطه استرالیا اداره می‌شد. در فاصله سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ به اشغال ژاپن درآمد اما پس از جنگ دوباره به استرالیا پیوست. در سال ۱۹۷۵ رسماً استقلال خود را از استرالیا به دست آورد. بسیاری از جزایر این کشور ارتباطی با دیگر جزیره‌ها ندارند و اقتصاد آنها تنها مبتنی بر مواد غذایی است که از کشاورزی و شکار به دست می‌آورند. خاک پاپوآ گینهٔ نو از نیمه خاوری جزیره گینه نو و شمار زیادی از جزایر دور از ساحل تشکیل شده‌است. جمعیت این کشور ۸٬۹۴۷٬۰۰۰ نفر و زبان‌های رسمی آن توک پیسین، هیری موتو و انگلیسی است. واحد پول این کشور کینای پاپوآ گینه نو و شیوه حکومتی آن دموکراسی پارلمانی و پادشاهی مشروطه است. پاپوآ گینه نو پس از آنکه از سال ۱۸۸۴ از سوی سه قدرت خارجی اداره می‌شد در سال ۱۹۷۳ از استرالیا مستقل شد.
تاریخچه قهوه گینه نو
اواخر دهه 1800: قهوه به جزیره می آید. گیاهان قهوه برای اولین بار در نیمه دوم قرن نوزدهم به پاپوآ گینه نو آورده شد و تصور می شود که اولین بار توسط اما کو فورسیث یا همان طور که استعمارگران آلمانی با محبت او را "ملکه اما" می نامیدند، کاشته شده است. اما، صاحب مزرعه و زن تاجر آمریکایی و ساموایی، صاحب مزارع نارگیل و کاکائو در منطقه کوکوپو بود و به احتمال زیاد او با برادر شوهر گیاه شناس خود، ریچارد پارکینسون، برای تأسیس کارخانه های قهوه نیز همکاری می کرد.
دهه 1920 تا 1990: فراز و نشیب ها. تا دهه 1920 بود که تولید تجاری قهوه به اوج خود رسید و از آن زمان تا کنون کمی بالا و پایین شده است. در دهه 1960 افزایش زیادی وجود داشت که به دلیل بهبود زیرساخت ها بود که حمل و نقل قهوه را آسان تر کرد. این تجارت تا دهه 1970 به دلیل رکود در بازار قهوه برزیل در نتیجه یخبندان به موفقیت خود ادامه داد. با اینکه در آن زمان کشتیرانی ساده نبوده است. دهه 1980 شاهد رونق قهوه بود اما بسیاری از صاحبان مزارع در بدهی هایی افتادند که نتوانستند پرداخت کنند. در دهه 1990 دوباره به اوج خود رسید، اما در اواخر دهه 1990 کاهش قیمت قهوه وجود داشت.
دهه 2000 - امروز: چالش‌ها و پیشرفت‌ها. در سال‌های اخیر، قهوه پاپوآ گینه نو با چالش‌های بیشتری مواجه شده است، به‌ویژه در زمینه سرقت، به طوری که تولیدکنندگان بزرگتر هر سال حدود ۵۰ درصد ضرر را گزارش می‌کنند. با این وجود، همه چیز تلخ و تاریک نیست، تعدادی از جنبش‌ها از هر دو بخش دولتی و خصوصی شاهد بهبود صنعت قهوه پاپوآ گینه نو برای بار دیگر بوده است. این تغییرات بر پایداری، کیفیت خاک و آموزش برای کشاورزان در تلاش برای بهبود قهوه‌ای که در کشور کشت می شود متمرکز شده است.
مناطق کشت قهوه گینه نو
گینه نو به دلیل خاک حاصلخیز و آتشفشانی و ارتفاعات بالا، منطقه ای فوق العاده برای رشد قهوه است. 75 درصد از قهوه‌ای که در این جزیره کشت می‌شود در ارتفاعات کوهستانی به سمت مرکز در استان هایلند شرقی یا استان هایلند غربی است. قهوه در ناحیه پایین سیمبو، بین دو استان، به مقدار بسیار کمتری نیز رشد می‌کند، اما این از نظر کمیت یا کیفیت آنقدرها غنی نیست.
مزارع کوچک قهوه گینه نو
95 درصد از قهوه تولید شده در این جزیره از خرده مالکانی است که تنها چند هکتار مزرعه دارند که بیشتر آن باغ های خانوادگی است! قهوه نیز تنها محصول نیست و محصولات بسیاری از جمله موز، پاپایا و حبوبات نیز در حال رشد هستند. با توجه به نحوه رشد آن، بیشتر قهوه در پاپوآ گینه نو از مزایایی برخوردار است زیرا دسترسی محدودی به آفت کش ها یا مواد شیمیایی کشاورزی وجود دارد و بسیاری از مزارع دارای گواهی ارگانیک نیز هستند!
طعم قهوه گینه نو
طعم قهوه پاپوآ گینه نو سرشار از بدنه، روشن و اسیدی با رنگ های لطیف خاکی است. بیشتر قهوه‌ای که در این منطقه کشت می‌شود، دانه‌های عربیکا است، اما برخی از مناطق پست، دانه‌های روبوستا نیز تولید می‌کنند. پردازش مرطوب رایج ترین شکل آماده سازی است که به قهوه طعمی روشن، تمیز و متعادل می دهد.
قهوه‌هایی که در مزارع کوچک‌تر کشت می شود، تناقض‌های بیشتری در طعم دارند، اما وقتی خوب درست شود، ترکیب‌هایی تولید می‌کند که به طرز شگفت‌انگیزی پیچیده و منحصربه‌فرد هستند. از طرف دیگر قهوه تولید شده در مزارع بزرگتر از نظر طعم سازگارتر است زیرا به منابع و تجهیزات بهتری دسترسی دارند.
دانه های قهوه تک اصل گینه نو
صنعت قهوه که زمانی پر رونق بود در گینه استوایی به دلیل سوءمدیریت اقتصادی در طول سال‌های حکومت اقتدارگرا و صنعت کاکائو در این کشور ویران شد.
قهوه سبز گینه استوایی
با وجود اینکه در سال 1969 قهوه سبز در گینه استوایی 7664 تن تولید شد، این میزان در سال 1996 به کمتر از 200 تن کاهش یافت. کیفیت قهوه و کاکائو نیز با تولید عمدتاً در چند مزرعه بزرگ و بسیار ناکارآمد به سرعت کاهش یافت. صادرات دانه‌های قهوه سبز از گینه استوایی در طول سال‌ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. در سال 1961، 8800 تن قهوه صادر شد در حالی که در سال 2007 فقط 117 تن صادر شد و در سال 2008 فقط 21 تن قهوه صادر شد.
مطالب مرتبط:
